مقایسه ی تاثیر افزودن توپیرامات، در مقایسه با دارونما در کاهش علایم ترک در بیماران وابسته به اپیوئیدها

مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان تاثیر توپیرامات در بیماران تحت درمان جهت کاهش علایم ترک اپیوئیدها می­باشد.  روش­کار: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی شده در سال 1391 در شهر مشهد، درمان کمکی با توپیرامات در بیماران تحت       سم­زدایی با درمان کمکی متادون با تجویز دارونما به مدت دو هفته مقایسه گردید. جامعه­ی آماری مطالعه شامل بیماران مرد مراجعه­کننده به مرکز اعتیاد بیمارستان روان­پزشکی ابن­سینا بود که به طور نمونه گیری در دسترس، 42 بیمار مرد بستری 19-59 ساله با تشخیص وابستگی به اپیوئید مطابق معیارهای چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، انتخاب شده و در دو گروه  دریافت تصادفی توپیرامات (100 میلی­گرم روزانه) یا دارونما به مدت دو هفته در شرایط دوسوکور قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری شدت علایم ترک، پرسش­نامه­ی علایم محرومیت از مواد مخدر بود که در پنج نوبت (روزهای 1، 3، 5، 7 و 14) انجام شد. داده­ها با آمار توصیفی، آزمون­های تحلیلی نظیر آنوا و نرم افزار  spss تحلیل شدند.  نتایج: در هر دو گروه، شدت علایم ترک، روند رو به کاهش معنی­داری داشت اما تفاوت معنی­داری در شدت علایم در بین دو گروه توپیرامات و دارونما دیده نشد (05/0p>).    نتیجه­گیری: استفاده از توپیرامات (دوز 100 میلی­گرم روزانه به مدت دو هفته)در مقایسه با دارونما در کاهش علایم حاد خودابرازگرایانه در ترک اپیوئید تفاوت معنی­داری ندارد.